Η παράσταση
Τον Μάρτιο του 1943 αναχωρεί από τη Θεσσαλονίκη το πρώτο τρένο για το Άουσβιτς. Μέχρι τον Αύγουστο θα εκτοπιστούν εκεί 50.000 Εβραίοι, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Το 96% της εβραϊκής κοινότητας της πόλης εξολοθρεύεται στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι περιουσίες που αφήνουν πίσω τους περνούν σε χέρια μεσεγγυούχων, έπιπλα και σκεύη  καταλήγουν σε χριστιανικά σπίτια και εμπορικά καταστήματα, οι μαρμάρινες πλάκες του παλιού νεκροταφείου τοποθετούνται στα πιο απίθανα σημεία της πόλης. Η μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα των Βαλκανίων, που έδωσε κάποτε στην πόλη τον τίτλο “Μητέρα του Ισραήλ”, σβήνεται από τον χάρτη ενώ μια νέα κοινωνική και οικονομική ελίτ αναδύεται.   

Ποιοι αντιστάθηκαν και ποιοι συντάχθηκαν με τη βία; Πως κατασκευάστηκαν οι μηχανισμοί μνημοκτονίας και αποσιώπησης και ποιος είναι άραγε ο ρόλος ενός θεάτρου; Γιατί η παλιά αυτή ιστορία μας ενδιαφέρει και πως αφορά το δικό μας μέλλον; Σε μια προσπάθεια κριτικής προσέγγισης μιας περασμένης εποχής, η καλλιτεχνική ομάδα επί σκηνής, συνομιλεί με καλεσμένους από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Θεσσαλονίκης και καταθέτει τα ευρήματα της έρευνάς της για να συνθέσει μια νέα ιστορική και κοινωνική τοιχογραφία της “πόλης των φαντασμάτων”.