Δημήτρης Καμαρωτός - Φίλιππος Τσαλαχούρης

Αναλογία του Χρόνου 

Βασισμένο στα κείμενα Σχέδιο για Ηλέκτρα και Σχέδιο για Φαίδρα του Γιώργου Βέλτσου 

Η σύντηξη μιας ατέρμονης έρευνας και ενός ιδανικού σημείου στον χρόνο όπου στιγμιαία όλο το αντιληπτό συγκεντρώνεται σε έναν ήχο. 

Στην Αναλογία του Χρόνου, ο συνθέτης Δημήτρης Καμαρωτός καταθέτει ένα έργο που εξελίσσεται σε δύο χώρους και μορφές, βασισμένος στα κείμενα του Γιώργου Βέλτσου Σχέδιο για Ηλέκτρα και Σχέδιο για Φαίδρα αντίστοιχα. Το πρώτο σκέλος περιλαμβάνει μια εκδοχή συναυλίας με την περφόρμερ Άννα Παγκάλου, όπου ένα πιάνο συναυλίας και ένα μεγάλο κρουστό ενεργοποιούνται μέσα από ένα ειδικό σύστημα ταλάντωσης που χειρίζεται ο συνθέτης και χωρίς την παρουσία μουσικών, παράγοντας έτσι τα ηχητικά επίπεδα που συνομιλούν με τη φωνητική γραμμή. Στο δεύτερο σκέλος, παρουσιάζεται μια υπόγεια εγκατάσταση συνεχούς λειτουργίας, η οποία συνδυάζει τη φωνή της Αμαλίας Μουτούση με το ιστορικό Monster Analogue Synthesizer EMS SYNTHI 100 του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας. 

Από την πρώιμη θητεία του στο πλευρό του Ιάννη Ξενάκη ως υπεύθυνος του συστήματος UPIC μέχρι τη συνεργασία του με μια πλειάδα σύγχρονων σκηνοθετών, ο Δημήτρης Καμαρωτός συνεχίζει τη δημιουργική του πορεία, επενδύοντας μουσική και ηχητικό σχεδιασμό με δραματουργική δύναμη, ενώ η συνθετική του γραφή κινείται με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο από την οργανική και φυσική έκφραση έως το ηλεκτροακουστικό ιδίωμα. 

Φίλιππος Τσαλαχούρης 

Lapis Silentium 

Το σώμα ως διαρκώς μεταβαλλόμενο έδαφος 

Η εικαστικός Ρένα Τσαγγαίου, που υπογράφει τη βιντεοπροβολή (διάρκειας 40'), σημειώνει πως αφετηρία για το συγκεκριμένο έργο στάθηκε «η προσέγγιση του ανθρωπίνου σώματος ως έδαφος που διαρκώς μεταβάλλεται». «Μια απόπειρα γεωλογικής χαρτογράφησης του σώματος που αλλάζει μέσω του χρόνου, της αντίληψης και της μνήμης», καταλήγοντας πως «οι άνθρωποι δεν ζουν μόνο τα τοπία αλλά τα κουβαλούν μέσα τους. Δίνουν σχήμα και νόημα σε αυτά». Ο συνθέτης Φίλιππος Τσαλαχούρης, εμπνευσμένος από τα μαγευτικά και βαθύτατα συγκινητικά πλάνα της Τσαγγαίου, συνέθεσε μία σειρά από «ηχητικές εικόνες» για πιάνο και κουαρτέτο εγχόρδων που θα συνοδεύσουν παράλληλα και ζωντανά την προβολή. Η εικόνα προσφέρει χώρο στον ήχο και ο ήχος προσφέρει χρόνο στην εικόνα.