Πατρίσια Απέργη  

Hystory  

Κατά την διάρκεια της παράστασης γίνεται χρήση στροβοσκοπικού φωτισμού

Από την εποχή των πρώτων φεμινιστικών κινημάτων, οι διαδρομές, οι παραβάσεις, οι λοξοδρομήσεις, οι εγγραφές και τα συμβάντα που σημειώνονται πάνω στο σώμα και το μυαλό των γυναικών είναι από τα πιο επώδυνα αλλά και ζωογόνα υλικά της ζωής και της τέχνης.

Το νέο έργο της Πατρίσιας Απέργη, χορογράφου με έντονο αποτύπωμα τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή σκηνή, εστιάζει στις διεκδικήσεις των γυναικών μέσα στους αιώνες. Σύμφωνα με τη δημιουργό, «είναι μια περιπλάνηση σε τόπους πραγματικούς και ονειρικούς, σε όλες τις ταυτότητες που αποδόθηκαν στις γυναίκες ή που οι ίδιες αποδέχτηκαν, στην αποτυχία ή την επιτυχία της χειραγώγησης». Αποτελώντας τη συνέχεια της προηγούμενης παραγωγής των Αεριτών Planites (2012), αυτή τη φορά μέσα από τη ματιά και τη δυναμική των γυναικών, το Hystory αντλεί το νόημά του από συνειρμούς και συσχετισμούς εννοιών που ενυπάρχουν στον ίδιο τον τίτλο του: «υστέρα» αλλά και ιστορία. «Υστέρα» στα αρχαία ελληνικά είναι η μήτρα, λέξη από την οποία προέρχεται και η υστερία, έχοντας αρχετυπικά ταυτιστεί με το γυναικείο φύλο. Συγκεκριμένα υπήρχε η πεποίθηση ότι η μήτρα μπορούσε να «περιπλανιέται» στο γυναικείο σώμα, προκαλώντας προβλήματα σωματικά και ψυχολογικά, από δύσπνοια μέχρι κάθε είδους κρίσεις και παράξενες συμπεριφορές. Αυτή η θεωρία, γνωστή ως «πλανώμενη μήτρα», ενίσχυσε την ιδέα ότι οι γυναίκες ήταν από τη φύση τους επιρρεπείς σε αστάθεια και συναισθηματικές εκρήξεις.

Στο Planites, έργο για αντρικό καστ, η ομάδα αναφερόταν στον δρόμο ως τόπο περιπλάνησης, αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο, της πρόσμειξης, της ενσωμάτωσης, του Άλλου. Στο Hystory, αυτή τη θηλυκή εκδοχή τους, οι πλάνητες είναι οι γυναίκες του τώρα, οι γυναίκες του κόσμου που παραπλανήθηκαν στην περιπλάνησή τους, που δεν υποτάχτηκαν, εκείνες που ο δρόμος τους δεν άνοιξε, που πρόλαβαν να ψελλίσουν ένα «θέλω κι εγώ» όταν δεν τις άφησαν να προσπαθήσουν, εκείνες που αντιστάθηκαν στο να παραμείνουν «καλά κορίτσια», και γι’ αυτό δαιμονοποιήθηκαν αλλά ίσως και να δοξάστηκαν ακόμα.