Τάκης Κανελλόπουλος, Ελλάδα, 1972, 70'

Σαν κλείσιμο μιας άτυπης τριλογίας που ξεκίνησε με την Εκδρομή και συνεχίστηκε με την Παρένθεση, η Τελευταία άνοιξη χωρίζεται σε τρεις ιστορίες που φέρνουν όλες τον απόηχο του πολέμου και της ματαιότητάς του. Τρεις άντρες επαναδιαπραγματεύονται τις έννοιες της λιποταξίας, του ανθρωπισμού και της ελευθερίας, ενώ μια γυναίκα, στο πρόσωπο της Αιμιλίας Υψηλάντη, έρχεται μετά τη Λίλυ Παπαγιάννη της Εκδρομής και την Αλεξάνδρα Λαδικού της Παρένθεσης για να συμπληρώσει με τη σειρά της μια τριλογία γυναικών που υπήρξαν μούσες και την ίδια στιγμή alter egos του Τάκη Κανελλόπουλου. Η μελαγχολία στο ανάγλυφα φωτογραφημένο από τον Γρηγόρη Δανάλη βλέμμα της, συνοψίζει ερήμην του Κανελλόπουλου το τέλος του πρώτου μέρους της φιλμογραφίας του, πριν η απαξίωση που γνώρισε η ταινία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης από κριτικούς και κοινό τον απομακρύνει ακόμη περισσότερο από το σύγχρονο γίγνεσθαι και τον εγκλωβίσει οριστικά στις εμμονές του. Παρά τη συμμετοχή στην παραγωγή της Φίνος Φιλμ, η ταινία δεν βγήκε ποτέ σε εμπορική διανομή στις ελληνικές αίθουσες.

Takis Kanellopoulos, Greece, 1972, 70'

Like the final part of a non-official trilogy launched by Excursion and continued by Interlude, The Last Spring is split into three stories that all touch upon the repercussions and futility of war. Three men renegotiate such concepts as desertion, humanism, and freedom, while a woman played here by Emilia Ypsilanti takes up the baton from Excursion’s Lili Papayanni and Interlude’s Alexandra Ladikou, joining them in turn to complete a trinity of women who were Takis Kanellopoulos’ muses but also, at once, his alter egos. The melancholy of her gaze, so arrestingly shot by Grigoris Danalis, epitomizes – unbeknownst to Kanellopoulos – the end of his oeuvre’s first phase, given the contempt the film would draw from critics and audiences alike at the Thessaloniki Film Festival that would distance him yet further from the contemporary scene and isolate him, once and for all, within his fixations. Despite having the powerful Finos Film on board as a co-producer, the feature was never commercially released in Greek theaters.