Γιόνι Λέισερ, ΗΠΑ, Γερμανία, 2017, 80'

Ένα απολαυστικά ανώμαλο ντοκιμαντέρ καταγράφει ένα ιστορικό και πολιτιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα πλαίσια της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και λειτουργεί ως τις ημέρες μας ως παρότρυνση για τη δημιουργία πιο συμπεριληπτικών χώρων με περισσότερη ποικιλομορφία. Τι γίνεται όταν η κοινότητα που έχεις δεν είναι η κοινότητα που χρειάζεσαι; Επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου ότι αυτή υπάρχει ξανά και ξανά, φτιάχνεις φανζίν για να επινοήσεις ορδές από queer πανκ επαναστάτες, δημιουργείς ανατρεπτικές ταινίες και τις διανέμεις ευρέως· ώσπου σιγά σιγά αυτή η φαντασιακή κοινότητα μπορεί να μετατραπεί σε αληθινό και ριζοσπαστικό καρδιοχτύπι που θα εξαπλωθεί διεθνώς. Αυτή είναι η ιστορία που διηγείται το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, από την αρχή ενός ψευδοκινήματος στα μέσα της δεκαετίας του ’80 που προοριζόταν να ταράξει την πανκ σκηνή έως τη διαδεδομένη άνοδο των καλλιτεχνών, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τη ριζοσπαστικά queer ταυτότητα για να αντισταθούν τόσο στην αφομοίωση των ομοφυλόφιλων όσο και στην ομοφοβική κουλτούρα της πανκ. Οι συνεντευξιαζόμενοι συζητούν για την ομοφοβία, το φύλο, τον φεμινισμό, τον ιό του AIDS, την αφομοίωση, το σεξ και φυσικά, για την τέχνη. Η εκτεταμένη λίστα των συμμετεχόντων/-ουσών περιλαμβάνει ονόματα όπως αυτά των Μπρους ΛαΜπρους, Τζον Γουότερς, Τζάστιν Βίβιαν Μποντ, Σίλας Χάουαρντ, Πένι Αρκέιντ, Κάθλιν Χάνα, Κιμ Γκόρντον και πολλά άλλα. Καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα ιστορίας και επιρροών, μέσα από συνεντεύξεις, αποσπάσματα ταινιών, περιοδικά, συναυλίες και δράσεις εμβληματικές για το κίνημα, βουτηγμένη ως το κόκκαλο στην αντικαπιταλιστική, DIY queer κουλτούρα, η ταινία αποκαλύπτει τη σκοπιά και τις εμπειρίες συγκροτημάτων, δημιουργών ταινιών, συγγραφέων και λοιπών αουτσάιντερ, και μεταφέρει το κοινό στα ενδότερα στη δημιουργία της κοινότητας –και της τέχνης– που τόσο απεγνωσμένα χρειάζονταν τα ίδια τα μέλη της. (Sophia Lanza Weil)

Yony Leyser, USA, Germany, 2017, 80'

A delightfully ragged documentary both documents a historical cultural movement in the LGBTQI+ community, and serves as motivation to create more inclusive, diverse spaces today. What happens when the community you need is not the community you have? Tell yourself it exists over and over, make fan zines that fabricate hordes of queer punk revolutionaries, create subversive movies, and distribute those movies widely – and slowly, the community you’ve fabricated might become a real and radical heartbeat that spreads internationally. This is the story that Queercore tells, from the start of a pseudo-movement in the mid-1980s, intended to punk the punk scene, to the widespread rise of artists who used radical queer identity to push back equally against gay assimilation and homophobic punk culture. Interviewees discuss homophobia, gender, feminism, AIDS, assimilation, sex, and, of course, art. The extensive participant list includes Bruce LaBruce, John Waters, Justin Vivian Bond, Penny Arcade, Kathleen Hanna, Kim Gordon, and many more. Encompassing a breadth of history and influence, though interviews, clips from movies, zines, concerts, and actions iconic to the movement, steeped in the radical queer, anti-capitalist, DIY, and give-no-fucks approach as queercore itself, the movie reveals the perspectives and experiences of bands, moviemakers, writers, and other outsiders, taking audiences inside the creation of the community – and art – so desperately needed by the same queers it encompassed. (Sophia Lanza-Weil)