Χάνες Φερχαουστράετε, Βέλγιο, 2023, 75'

Η αποικιοκρατική πληγή που άφησε στο Κονγκό η βελγική κυριαρχία του Λεοπόλδου και η ιεραποστολική δράση της Καθολικής Εκκλησίας μετασχηματίζονται σε ένα υποβλητικό φιλμικό δοκίμιο, ένα στοιχειό προικισμένο με τη σχεδόν μεταφυσική δύναμη που κουβαλούν οι προ-κινηματογραφικές μηχανές αναπαραγωγής στατικής και κινούμενης εικόνας. Το στερεοσκόπιο, ο μαγικός φανός, τα σλάιντ, κάθε λογής φαντασμαγορίες της κινηματογραφικής προϊστορίας που έγιναν εργαλεία προπαγάνδας με σκοπό τον βίαιο εκπολιτισμό του αυτόχθονος πληθυσμού κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα (και αξιοποιήθηκαν από την Εκκλησία και το κράτος για την προώθηση της «ευγενούς» αποστολής των Βέλγων στο Κονγκό) αποκαθιστούν εδώ κάτι από την αμφίδρομα διαστρεβλωμένη μεγάλη εικόνα. Ένας χειρουργικής ακρίβειας στοχασμός για το πιο σκοτεινό σημείο επαφής του ιστορικού γεγονότος με το ιστορικό αφήγημα, μια καίρια υπενθύμιση για τη δύναμη και τη συχνά αθέατη βία της εικόνας και, κατ’ επέκταση, την ηθική διάσταση της κινηματογραφικής δημιουργίας.

Hannes Verhoustraete, Belgium, 2023, 75'

The colonial wound inflicted on the Congo by Leopold’s Belgian rule and the missionary activity of the Catholic Church is transformed into an evocative filmic essay, hauntingly endowed with the almost metaphysical power borne by early still and moving image devices. The stereoscope, the magical lantern, the slide, all sorts of phantasmagoric devices of cinematic prehistory that became propaganda tools for the violent civilizing of the native population according to the European model, and through which Church and State promoted to the Belgians their “noble” mission in the Congo, restore here something of the reciprocally distorted big picture. A surgically precise meditation on the most shadowy point of contact between historical event and narrative, a pertinent reminder of the power and the often unseen violence of the image and, by extension, of the ethical dimension of filmmaking.