Ιλιάνα Σόσα, ΗΠΑ, Μεξικό, 2022, 71'

Αφιερώνοντας πολλά χρόνια στην παρατήρηση του θέματος και τη δημιουργία της ταινίας –με τον τρόπο του cinema verité– η ιστορία φιλοτεχνεί το πορτρέτο του Τζούλιαν, τον παππού της σκηνοθέτριας, ο οποίος παίρνει για τελευταία φορά το λεωφορείο για το Ελ Πάσο του Τέξας σε ηλικία 89 ετών, για να επισκεφτεί τις κόρες του. Ο Τζούλιαν κάνει αυτό το μακρινό ταξίδι κάθε μήνα, χωρίς εξαίρεση, εδώ και δεκαετίες. Όταν γυρίζει στην επαρχία του Μεξικού, ξεκινά διακριτικά να χτίζει ένα σπίτι δίπλα στο δικό του. Δίχως την παρουσία φυσικών επισκέψεων, θα μπορέσει αυτό το νέο σπίτι να μηδενίσει την απόσταση που τον χωρίζει από τους αγαπημένους του; Μια τρυφερή προσωπική διερεύνηση μετατρέπεται σταδιακά σ’ ένα γράμμα όλο αγάπη για έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει το γήρας με αξιοπρέπεια, επιστρέφοντας με ακλόνητη αφοσίωση στο οικογενειακό φως (σαν πεταλούδα-μονάρχης, ο «βασιλιάς» του είδους που κάθε χρόνο μεταναστεύει χιλιόμετρα μακριά). Μια κατάθεση ψυχής για την ανθρώπινη αντίσταση σε καιρούς τρομερής δυσκολίας, κόντρα στα σύνορα που μας χωρίζουν και στο διαγενεακό τραύμα της μετανάστευσης.

Iliana Sosa, USA, Mexico, 2022, 71'

Shot over several years in the style of cinema verité, the story centers around a portrait of Julian, the filmmaker’s grandfather, who at the age of 89 takes one last bus ride to El Paso, Texas to visit his daughters – a long trip he's made without fail every month for decades. After returning to rural Mexico, he quietly starts building a house in the empty lot next to his home. In the absence of his physical visits, can this new house bridge the distance between his loved ones? A beautiful intimate examination and a love letter to a man who is aging with dignity, returning (like a monarch butterfly) to the family light with unwavering commitment. A testament to human resilience in the face of terrible obstacles, regardless of the borders that divide us and the intergenerational trauma of immigration.