Μίκαελ Γκλάβογκερ, Αυστρία, Ελβετία, 1998, 93'

Τέσσερις γιγαντιαίοι αστικοί οικισμοί, η Βομβάη, η Νέα Υόρκη, η Μόσχα και η Πόλη του Μεξικού, αποκαλύπτουν την αθέατη πλευρά τους στην κάμερα του Μίκαελ Γκλάβογκερ, σ’ αυτό το εντυπωσιακό ντοκιμαντέρ όπου η τραχιά κινηματογραφική ποίηση συνυφαίνεται μ’ ένα σκηνοθετικό βλέμμα που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ανθρωπολογικά εξπρεσιονιστικό. Αυτές οι απέραντες πόλεις απλώνουν μπροστά στα μάτια του θεατή το –πλούσιο σε ομορφιά αλλά και σε οδύνη– εσωτερικό τους, δηλαδή άτομα που ζουν στα όρια, προσπαθώντας να επιβιώσουν με οποιοδήποτε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο. Σπάνια στην ιστορία της η κινηματογραφική κάμερα έχει βυθιστεί με τέτοιο, επώδυνο συχνά, ρεαλισμό στα αχαρτογράφητα, σκοτεινά βάθη του αστικού σύμπαντος, διαλέγοντας για ξεναγούς της στην «άγρια πλευρά» παρίες και περιθωριακούς, ρακοσυλλέκτες, χαμίνια, νεαρούς συμμορίτες, εργάτριες του σεξ, κλέφτες και μικροαπατεώνες, όλους εκείνους που η «επίσημη» πραγματικότητα έχει αποκλείσει, όλους εκείνους που, ακόμα κι αν περνάνε από δίπλα μας, επιλέγουμε να μην τους βλέπουμε. Στο Megacities διατρανώνουν την ορατότητά τους – και δεν μπορούμε παρά να κοιτάξουμε.

Michael Glawogger, Austria, Switzerland, 1998, 93'

Four enormous urban sprawls – Mumbai, New York, Moscow, and Mexico City – reveal their unseen sides to the camera of Michael Glawogger in this remarkable documentary where rough-edged cinematic poetry is interlaced with a directorial gaze that could be described as anthropologically expressionist. These immense cities offer up their inner recesses – rich with beauty but also filled with anguish – to the eyes of audiences; presenting, that is, people living on the margins, trying to survive by any means they can, licit or illicit. Seldom in its history has the film camera dived down into the dark and uncharted depths of the urban realm with such (often painful) realism, taking pariahs and the marginalized, scavengers, street urchins, and young gang members, sex workers, thieves, and scam artists as its guides to the “wild side” – that is, all those excluded by “sanctioned” reality; all those we choose not to see, even when they pass right by us. Megacities sees them reaffirm their visibility, and we cannot help but look.