Ρομπέρτο Μπαέσα, Χιλή, 2022, 90'

Οι σκηνοθέτες Αλφρέδο Γκαρσία και Παουλίνα Κόστα ήταν μωρά όταν οι πατεράδες τους συνελήφθησαν από στρατιωτικούς της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή. Οι δύο τους κρατήθηκαν μαζί σε ένα μικρό κελί στη Βίλα Γκριμάλντι, ένα από τα πλέον διαβόητα κέντρα βασανιστηρίων εκείνης της εποχής. Στη διάρκεια της φυλάκισής τους, οι πατεράδες τους συνδέθηκαν με μια βαθιά και άρρηκτη φιλία, όμως μόνο ένας από αυτούς επιβίωσε και επέστρεψε στην οικογένειά του. Σήμερα, 45 χρόνια μετά, οι σκηνοθέτες με τις οικογένειές τους ανασυνθέτουν τις τελευταίες μέρες πριν από τη σύλληψη των πατεράδων τους και όλα όσα τους περίμεναν στη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους. Με ηθοποιούς να αναβιώνουν τις εμπειρίες εκείνες στο πλατό, ξετυλίγεται ένα φιλμ μέσα σε ένα φιλμ και οι διαφορετικές γενιές των δύο οικογενειών γίνονται αυτόπτες μάρτυρες ενός παρελθόντος που παρελαύνει μπροστά από τα μάτια τους. Ένα συγκλονιστικό δείγμα κινηματογράφου που συνδυάζει μυθοπλαστικά και μη μυθοπλαστικά σχήματα για να εξερευνήσει το διαγενεακό τραύμα που άφησε πίσω της μια αιμοδιψής δικτατορία. Έχει συμπληρωθεί σχεδόν μισός αιώνας, όμως οι πληγές παραμένουν ανοιχτές. Το έργο αυτό φέρνει τη βία του παρελθόντος πιο κοντά στο φως, για να σμιλέψει ένα δικαιότερο παρόν και να ονειρευτεί ένα καλύτερο μέλλον.

Roberto Baeza, Chile, 2022, 90'

Filmmakers Alfredo García and Paulina Costa were babies when both of their fathers were taken by the forces of Pinochet's dictatorship in Chile. Together their fathers were held in a small cell within Villa Grimaldi, one of the most notorious torture centers of that era. During their imprisonment, their fathers forged an unbreakable friendship, but only one of them survived to return to his family. Now, 45 years later, the filmmakers and their families reconstruct the last days before their fathers were taken and what lay in store for them while in captivity. With actors re-enacting these experiences on set, this film within a film unfolds and generations of the two families witness the past play out before their eyes. An extraordinary piece of cinema that combines fiction and non-fiction formats to explore the generational trauma left behind by a bloodthirsty dictatorship. It’s been almost half a century, but the wounds are still open: this work brings more light to the violence of the past to forge a fair present and dream for a better future.