Ραλφ Άρλικ, ΗΠΑ, 2022, 88'

Μιλάμε και γελάμε για το γήρας, τις δυσκολίες του και την αδίστακτη επέλασή του, όμως σπάνια αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα του θανάτου και της μοναξιάς. Ούτε όμως αναλογιζόμαστε πόσο ξέγνοιαστος μπορεί να νιώσει κανείς όταν συνειδητοποιήσει ότι ο αγώνας για την επιτυχία δεν έχει και τόση σημασία. Αυτό το σαρδόνιο ντοκιμαντέρ αναφέρεται σε όλα αυτά τα ζητήματα, διαπιστώνοντας εντέλει τις απλές απολαύσεις της ζωής. Ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας Ραλφ Άρλικ, ενεργός στον χώρο του σινεμά εδώ και 50 χρόνια, καταθέτει έναν εύγλωττο κινηματογραφικό διαλογισμό με θέμα την πραγματικότητα και τις κρυμμένες ομορφιές του βίου. Ο Άρλικ αποτυπώνει τα συναισθήματά του καθώς κάνει έναν απολογισμό των περασμένων χρόνων, ενώ επισκέπτεται φίλους από το παρελθόν και το παρόν του, τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Επενδύει αυτές τις σκηνές με αναστοχασμούς για τη δυσφορία που νιώθει κανείς όταν τα κόκαλα και οι σκέψεις του σκληραίνουν, καθώς η κάμερα έρχεται αντιμέτωπη (με σοβαρότητα και χιούμορ) με τα εμπόδια που υψώνονται μπροστά σε κάποιον που κοντεύει στο τέλος της διαδρομής. Μ’ ένα αίσθημα νοσταλγίας –και όχι θλίψης ή ματαίωσης, ο Άρλικ κλείνει τους ανοιχτούς λογαριασμούς με την πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσουμε όλοι αργά ή γρήγορα. Άλλωστε, το νόημα του τίτλου είναι διττό: Το «εδώ», μια λέξη που τόσο αρέσει στον δημιουργό, αναφέρεται τόσο στο άμεσο περιβάλλον του στην ύπαιθρο (στα λιβάδια, στο νερό και στους γείτονες που βλέπει από το παράθυρό του) όσο και στην ίδια τη ζωή. Ένα απαραίτητο ανάγνωσμα, εν είδει companion piece, για την προχωρημένη –και τελεσίδικη– ενηλικίωση.

Ralph Arlyck, USA, 2022, 88'

We talk or laugh about aging; its irritations and relentless progression, but we rarely confront the reality of dying or being left alone. Nor do we consider the lightness that can come when the success race seems not so crucial. I Like it Here is about all those things, and finally, about the simple pleasures of being alive. An American documentarian for more than 50 years, Ralph Arlyck has created an eloquent cinematic meditation on the reality and surprising beauties of moving through life. Arlyck conveys how it feels to experience the winding down of one’s days as he visits friends from past and present, most of them rather lively, plus children and grandchildren. He punctuates those scenes with reflections on the challenges of feeling your joints and thoughts stiffen, as the camera confronts – both seriously and humorously – the obstacles that loom up in front of anyone who is on the last lap. Threaded through with wistfulness rather than sadness or regret, Arlyck reckons with the reality we all must eventually face. The title’s declaration has a double meaning. The “here” that the filmmaker likes is both his immediate rural surroundings (the fields, water, and neighbors he sees out his window) – and life itself.