O Κουροσάουα δεν έκρυψε ποτέ την λατρεία του στον (ενίοτε συναφή του) Ντοστογιέφσκι. Το αυτό έμελλε να τεκμηριωθεί στον «Ηλίθιο», ένα από τα εξέχοντα «άρρωστα αριστουργήματα» (για να θυμηθούμε τον Τριφό) του σινεμά. Η ταινία σφαγιάστηκε από το στούντιο στην αρχική της εκδοχή των σχεδόν 4μισι ωρών, απέμεινε αρχικά 100 (!) λεπτά και πλέον διασώζεται μόνο το cut που σας παρουσιάζουμε. Στο ενδελεχές μάτι οι επεμβάσεις στο μοντάζ είναι ορατές, όχι όμως λιγότερο από ένα συγκλονιστικά εκτελεσμένο άσμα κινηματογράφου που μελετά την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία, την πονά όσο ελάχιστες δημιουργίες και την επεκτείνει στο βασανιστικό της άπειρο. Εδώ είναι ο άλλος, ο βλοσυρός «δύσκολος» Κουροσάουα, ο auteur της αυστηρότητας των κάδρων, ο μαέστρος στην ισορροπία του μελοδράματος με την τραγωδία, ο αμετακίνητος πιστός της εκκλησιάς των ανθρώπων.