Σε ένα ήσυχο χωριό της Γαλλίας, ένα ονειρεμένο σπίτι στη μέση του πουθενά βγαίνει προς πώληση. Για τον Σιμόν και την Αντελαϊντ, που ζουν στριμωγμένα στο διαμέρισμά τους στο Παρίσι με τα δύο τους παιδιά, είναι η τέλεια ευκαιρία. Αλλά το όνειρο μετατρέπεται γρήγορα σε εφιάλτη όταν συνειδητοποιούν ότι οι φιλικοί γείτονές τους χρησιμοποιούν τον κήπο τους ως κυνηγότοπο! Και ότι η κυνηγετική περίοδος διαρκεί 5 μήνες… Η ταλαίπωρη οικογένεια θα ζήσει μία κόλαση.

Όμως, τι κάνεις όταν το σπίτι σου μετατρέπεται σε ζούγκλα; Αντεπιτίθεσαι φυσικά.  Και μία θυμωμένη οικογένεια, μπορεί να γίνει πολύ επινοητική όταν αγριογούρουνα εισβάλλουν αίφνης στο καθιστικό τους κάνοντάς τα λαμπόγυαλο, εξαιτίας του βάρβαρου χόμπι των συγχωριανών τους…

Όμως, ως γνωστόν, τους γείτονές μας δεν τους διαλέγουμε!

Ο Αντονίν Φουρλόν συνέλαβε την ιδέα κατά την διάρκεια του λοκντάουν, όταν ήταν κλεισμένος με τα δυο του παιδιά σε ένα μικρό διαμέρισμα. «Τότε ήταν που άρχισα να φαντασιώνομαι ένα σπίτι στην εξοχή, όπως αυτό της ταινίας… Το Παρίσι είναι πολύ εχθρικό για τα παιδιά, πόσο μάλλον την περίοδο της καραντίνας».

Βέβαια, για τους ήρωές του τα πράγματα δεν εξελίσσονται και πολύ καλά…

«Η ουσία της ιστορίας είναι η συνύπαρξη», εξηγεί ο Φρεντερίκ Φορεστιέ. «Το να προσπαθούμε να συμβιβαστούμε, να δούμε τι μας ενώνει, παρά τις διαφορές μας».

Το Κυνήγι Γειτόνων είναι μια ταινία που επιχειρεί να συμφιλιώσει δύο “κόσμους”: τους επαρχιώτες-κυνηγούς με τους ανθρώπους της πόλης, τους νεοφερμένους αστούς που δεν έχουν καμία σχέση με την ύπαιθρο, με αποτέλεσμα να πέφτουν θύματα επιτήδειων που, για παράδειγμα, πουλάνε τα προϊόντα τους σε άλλες τιμές για τους ντόπιους, τους δικούς τους δηλαδή,  και σε άλλες για τους πρωτευουσιάνους…

Όμως, «και τα δύο “στρατόπεδα” μπορούν να γίνουν εξίσου γελοία, θεωρώντας εαυτούς ανώτερους. Κι εμείς δεν παίρνουμε την θέση κανενός», ξεκαθαρίζει το σκηνοθετικό δίδυμο, που μας χαρίζει μια απολαυστική κωμωδία, ό, τι πρέπει για χαλαρωτικές στιγμές στα θερινά...