Ό,τι φωτεινό έχει να πει,
θα πρέπει να μείνει εικασία

(Whatever luminous thing it has to say,
will have to remain a conjecture...)

Επιμέλεια: Καλλιόπη Μηνιουδάκη, Ph. D.Αισχύλεια 2016
Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας

Εγκαίνια: Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου, 2016
Διάρκεια: 4 Σεπτεμβρίου – 15  Νοεμβρίου, 2016


Η site specific παρέμβαση "Ό,τι φωτεινό έχει να πει, θα πρέπει να μείνει εικασία" στο Παλιό Ελαιουργείο Ελευσίνας είναι το νέο έργο μεγάλης κλίμακας της Ελένης Πανουκλιά. Όπως και σε προηγούμενες εγκαταστάσεις της, η Πανουκλιά πραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο με κοινό χαρακτηριστικό των έργων τις δυσδιάκριτες δομές που αναπτύσσονται ή τις νέες συνθήκες που δημιουργούνται σε έναν φαινομενικά κενό χώρο.

Και αυτή τη φορά, η Πανουκλιά ορμάται από την πλούσια ιστορία της Ελευσίνας και τον ίδιο το χώρο του Ελαιουργείου ενώ τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι ευτελή –μέταλλο και μπάζα από τον περιβάλλοντα χώρο. Το έργοΌ,τι φωτεινό έχει να πει, θα πρέπει να μείνει εικασία σκηνοθετεί αφυπνιστικές εξερευνήσεις του ορατού, του αόρατου και του ανέλπιστου ενώ προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή του θεατή.

Ο θεατής καλείται να επιλέξει διαδρομές, οι οποίες δεν έχουν αρχή ή τέλος, αλλά οδηγούν σε φωτεινά άδυτα, σε αδιέξοδα που ηχητικά συμπληρώνουν την εμπειρία αυτού του αλλόκοτου εναντιόδρομου τοπίου υποδοχής και εξερεύνησης.

Όπως σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης, Καλλιόπη Μηνιουδάκη «μετο Ό,τιφωτεινό έχει να πει, θα πρέπει ναμείνει εικασία η Πανουκλιά ανταποκρίνεται τον άτακτο και εμπόλεμο σπαραγμό του σήμερα χωρίς να τον αποτυπώνει. Δεν προκαλεί
εντυπωσιοθηρικούς συναισθηματισμούς ούτε προσφέρει λύσεις και πανάκειες. Εικαστικά στοχάζεται πάνω στις αέναες αντιθέσεις που διέπουν τις  ιστορικοπολιτικές και περιβαντολλογικές εκφάνσεις της σημερινής παρακμής. Προσφέροντας δυσδιάβατα και μοναχικά Ηρακλείτεια μονοπάτια σοφίας και συμπαντικής αυτοσυνειδησίας, επεύχεται την επικράτηση της δυσφανέρωτης και δυσαπόκτητης αρμονίας του κόσμου.

Ό,τι και αν αυτό έχει να πει στον κάθε θεατή, θα παραμείνει εικασία. Αλλά και το στοίχημα ενός αφυπνιστικού έργου που θέτει θέματα συλλογικής συνυπευθυνότητας για τον κόσμο του σήμερα, απευθυνόμενο προσωπικά στον κάθε θεατή ως ενσώματο, έμψυχο και αναπόφευκτα πολιτικό μέρος ενός τραγικά αλλά σοφά “εναντιόδρομου” όλου.»

Το σχεδιασμό ήχου κάνει ο Coti K.